Het is weer bijna kerst en het wordt tijd om de boom neer te zetten. Een klein boompje met versieringen die ik al jaren heb. De afgelopen maanden waren soms een rollercoaster en dan vergeet je bijna dat er dit jaar ook fantastische dingen zijn gebeurd, zoals mijn Elfjesbundeltje dat het licht zag. Nu ik het over licht heb, denk ik aan de staaroperatie die volgende week gaat plaatsvinden. In de beschrijving van datgene wat staat te gebeuren, lees ik dat ik daarna onder andere de kleur paars beter kan zien.
Er is iets met die kleur
Bijzonder omdat paars de maandkleur is van december in de planner Kleuren van Geluk(t) van Anne-Lies Smal. Toeval of magie? De kleuren zullen sowieso helderder worden en dat vooruitzicht is niet verkeerd. Bij de Masterclass van paars aan het eind van de vorige maand merk ik al dat er iets is met die kleur. Niet dat ik het een lelijke kleur vind, maar ik kan er de vinger niet opleggen Toch maar even kijken wat er gaat gebeuren.
Al zeker twintig jaar oud
De spullen heb ik al uit de berging gehaald en staan klaar. In de doos zitten versieringen met veel herinneringen. Een wit engeltje dat mijn dochter ooit op de kleuterschool maakte en dat ieder jaar op de boom gezet wordt in plaats van een piek, kleine houten figuurtjes omdat die tenminste bestand waren tegen kleine kinderhandjes. Die figuurtjes zijn al zeker twintig jaar oud, maar nog steeds in gebruik. Er liggen ook kleine paarse ballen in de doos. Die heb ik ooit van een leerling op school gekregen. Moeder vertelde indertijd dat ze dacht dat ik het een mooie kleur zou vinden. En ook die hebben de afgelopen jaren in de boom gehangen. Dus begin ik met het versieren.
Die paarse ballen voelen niet goed
Alle figuurtjes en de paarse ballen gaan in de boom. Lichtjes aan en kijken of het zo naar mijn zin is. Nee dus. Die paarse ballen voelen niet goed. Geen idee waarom en dus gaan ze er weer uit. Nog een keer kijken. Ja, zo is het beter. Maar daarmee ben ik er nog niet achter wat me zo stoort aan die kleur. Even een paar dagen zo laten, denk ik. Toch gaan ze er weer in en weer datzelfde gevoel. Het klopt niet met wat ik voel. Dus opnieuw eruitgehaald. Dit is toch beter. Nu laat ik het zo, denk ik.
Misschien een nachtje over slapen
Wat ik al eerder gemerkt had, was dat het altaartje dat ik elke maand maak, niet goed voelde. Er liggen en staan alleen maar donkerpaarse dingen op. Alleen de lila kaars is eigenlijk fijn om naar te kijken. Waarom dan? Ik ga er eens extra voor zitten en lees de betekenis van de kleur paars in de planner. En nog steeds snap ik het niet. Laat maar even. Misschien een nachtje over slapen? Dat lijkt me een goed plan.
Ze mogen volgend jaar weer stralen
Dat ene nachtje worden er een paar. En dan op een ochtend snap ik waarom die donkere kleur niet goed voelt. Ik scroll door mijn foto’s en merk dat er een glimlach op mijn gezicht komt bij de foto’s waarop lila te zien is. Ik heb op dit moment behoefte aan licht in de duisternis. Sprankeling, speelsheid om het donkere gevoel kwijt te raken. Nu begrijp ik het. Die paarse ballen voelen op dit moment niet goed. Te indringend, te zwaar. Dus gaan ze terug in de doos en mogen volgend jaar weer stralen.
Luisteren naar mijn intuïtie
Ik merk dat het goed is om naar mijn gevoel te luisteren en niet de versieringen ophangen omdat het elk jaar zo gebeurt. Luisteren naar mijn intuïtie en gevoel zorgt ervoor dat ik de rust ervaar die ik op dit moment zo goed kan gebruiken. Kleuren van Geluk(t) dus.
