De gekozen kleuren vertellen het echte gevoel

Net voor de zomervakantie is zij 10 jaar geworden, het is een wijs meisje, ze speelt het liefste buiten en tot nu toe ging ze onbezorgd en vrolijk door het leven. Ze heeft zojuist plaatsgenomen aan de robuuste houten tafel. Ze kijkt verrast als ze de gekleurde engeltjes op tafel ziet staan. Ik heb ze eerder vanmiddag op een rond plateau gezet en heb haar net gevraagd om eens heel goed naar de verschillende kleuren te kijken.

Opstelling met gekleurde engeltjes
Ik laat er per ongeluk een vallen en vertel haar ondertussen dat we alle 19 kleuren in totaal nodig hebben. Behendig pakt zij de gevallen engel en zet deze terug bij de groep. Wel is het belangrijk dat ik erop let dat de oogjes, de engelengezichtjes naar het kind gericht zijn, dat nu in afwachting naast mij zit.

Haar naam is Beau, zo’n heerlijk eigenwijs gekleed kind met twee vlechten waarvan die gekrulde springerige plukjes er onwillig uitsteken. Ze tikt met haar gekleurde sneakers tegen elkaar, constant een klein tikje, de stoel heb ik op haar hoogte gesteld, zodat de tafel precies bij haar middel aansluit.

Ze kiest heel goed op haar gevoel
“Je mag straks eerst tussen al deze engeltjes jezelf zoeken, als dat lukt. Zet je deze hier op tafel neer, helemaal zoals jij het wil. Je kan het niet fout doen, want alles is goed, wat je ook doet.” Zo stel ik haar gerust. Ik vertel haar dat de engeltjes leuk zijn om mee te spelen, hoe ze kunnen staan of zelfs liggen, in een kring of zij aan zij. Ook dat ze zeer geliefd zijn door iedereen, “net als jij” zeg ik met een knipoog.

“Daarna mag je jouw papa of mama, of allebei tegelijk, kiezen en bij jou in de buurt neerzetten, iets verder of juist heel dichtbij. Jij kiest zelf waar en hoe, volg je gevoel en zet maar neer.” Beau heeft er plezier in en vertelt enthousiast dat haar vader de groene is. Voor mama zie ik haar eerst met haar handjes naar de magenta gaan, ze kijkt wat schuin op, weg van mij en schudt haar hoofd. Dan pakt ze de lila engel en zet mama naast zich neer.

Voor zichzelf kiest ze indigo blauw
“Ook voor oma en opa mag je een engeltje uitkiezen. En misschien één voor die fijne juf van school? Alle belangrijke mensen mag je uitkiezen, bij wie jij je nu fijn voelt. Of gewoon een kleur waarbij jij voelt dat die bij jou past, bij jou en jouw familie.” Zo staat er in redelijk korte tijd een kleine groep op de tafel. Ze heeft zelf een ruime plek in het midden, ze heeft zichzelf de indigo blauw gegeven.

Iedereen krijgt een kleur en een plek
Als ik haar vraag of ze het zo goed vindt staan, knikt ze zonder twijfel. “Klopt het zo, ben je niemand vergeten?” Om haar toch nog wat bedenktijd te geven, leg ik haar uit dat ze ook mag opletten waar de oogjes van de engeltjes op gericht zijn. En ik check bij haar of papa wel goed staat. Op dat moment schuift ze groen wat verder van zich af, nog steeds dichtbij, maar duidelijk met meer bewegingsruimte. Opa en oma hebben een plekje achter haar gekregen en die zijn roze en grijs. “Je hebt ook twee vriendinnen toch? Die waar je vaak mee mag buiten spelen? Geef die ook maar een plekje.”

Ze snapt het spel heel goed, ze voelt zich zelfverzekerd omdat zij zelf helemaal bepaalt hoe ze komen te staan. Ze draait het hoofdje van de juf en dat van een van de vriendinnen, dus de ogen zien elkaar niet.

Het gaat om dit moment
Terwijl de eerste sessie zo klaar is, leg ik uit dat we er een foto van gaan maken, want dit is het moment dat Beau zegt dat ze goed staan. Ze knikt, het mag. Ik vertel dat we dit de volgende keer weer gaan doen en dat we dan gaan kijken samen of er iets veranderd is. “Wie weet” zeg ik, “dat je dan andere kleurtjes ziet of wilt neerzetten, zo blijft het een verassing hoe jij de familie zal uitzoeken.”

Het is zo goed gegaan. Om haar te belonen, reik ik haar de grote grabbelton aan, die zit vol met leuke kleine attenties. Ze steekt haar arm in de papiersnippers en draait haar hand in het rond. Haar prachtige ogen zijn nu wijd open en haar mond doet vanzelf mee; ze grijnst nu echt van oor tot oor, omdat ze behendig de verpakking al open heeft gemaakt. Gekleurde Ibiza-elastieken met glitters, daar kan ze die mooie krullen wel mee vastzetten.

“Gaan jouw papa en mama ook scheiden?”
Kinderen voelen vaak feilloos aan dat er een verschuiving plaatsvindt. De groepsenergie verandert, mama en papa doen killer en er vallen soms rare stiltes. Bang voor wat er komen gaat, ze reageren het vaak in een andere omgeving af. Ze kijkt mij aan en zegt: “gaan jouw mama en papa ook scheiden?”

Familie-opstelling met kleur
Zit jij zelf in een scheiding en heb je kinderen? Of herken je misschien een situatie waarbij jij je kind op deze wijze wilt helpen? Met kleurcoaching geven de kleuren alle informatie. Dit helpt je om je kind te begrijpen en te steunen bij de werkelijke emoties. Wil je graag meer informatie, dat kan via mail: contact.inmocasa@gmail.com.