Een kindje komt in de couveuse omdat het nodig is. Het is dus als eerste de plek waar het leven een herstart krijgt. Wanneer een kindje lang in de couveuse moet liggen (en voor een kind is dat het al gauw) dan is het tegelijkertijd de plek waar zelfliefde stopt.
Verlangen om te verbinden
Een tijd terug kwam er een vrouw in mijn praktijk met het verlangen om weer te kunnen verbinden en het behouden van relaties. Ze wilde wel, heel graag zelfs, maar tegelijkertijd wilde ze het liefste alleen zijn. Frustrerend, zo’n tegenstrijdig verlangen. Ze wilde het niet steeds met haar hoofd oplossen. Ze was toe aan lichaamswerk, want ze wilde patronen doorbreken. Ze ging haar proces dapper aan. Het lichaamswerk zoals ik het geef, is effectief en vraagt het lef om dwars door je pijn heen te gaan en om uiteindelijk terug te komen bij jezelf en weer te kunnen leven vanuit je verlangen.
Weerstand
Na een paar sessies voelde ze weerstand: “Moet ik weer op die mat? Alles voelen? Het heeft helemaal geen zin wat ik doe!” Het werd even stil. Dat was dus de kern. Alle besef van invloed raak je hierdoor kwijt. We stonden stil bij haar tranen zodat deze de vrije ruimte kregen. We zijn gaan onderzoeken waar dit is begonnen in haar leven, waar zij deze overtuiging heeft ontwikkeld en vooral waarom. Inmiddels besefte deze dappere vrouw ook wel dat ‘hoe groter de weerstand, hoe beter de sessies zijn’. Dus ze ging er weer voor, raapte haar moed bij elkaar, maar vooral de liefde voor zichzelf, al besefte ze dat op dat moment nog niet.
Heel stil
In het werken op de mat zak je diep in je lichaam, je lijf vertelt het verhaal. Het stelt je in staat om je hoofd los te laten en te voelen wat er was toen je klein was, welke overtuigingen je hebt ontwikkeld om ze zo te kunnen doorbreken. Je gaat letterlijk terug in de tijd. Wanneer ze diep in haar lijf was gezakt, viel ze helemaal stil. Slappe armen, slappe benen. Nauwelijks adem, net genoeg. En stil. Heel stil. Geen geluid, geen beweging.
Na een tijdje vroeg ik hoe ze zich voelde. “Machteloos, alleen, ik kan niks.” Daar hoefde ze niet over na te denken. Het was voor ons beiden duidelijk in welke tijd ze terug was.
Op het moment dat je diep in je lichaam bent,
ben je terug in de tijd en voel je wat er toen was,
welke overlevingsstrategieën je toen hebt gekozen,
simpelweg om te overleven.
Je ontwikkelt daarbij ook overtuigingen over jezelf.
Altijd alleen
Ze was terug in de couveuse. Ze heeft daar dagen gelegen. Alleen, niet wetende wanneer het eindigt. En dat voelde ze op de mat. “Het houdt niet op, ik blijf altijd alleen.” Dat was haar besluit: ik blijf altijd alleen. En daar is ze naar gaan leven. Eindelijk konden de tranen loskomen, kwam de pijn omhoog, waar toen (en later in het gezin waarin ze opgroeide) geen ruimte voor was. Het besef hoe ze naar deze overtuiging is gaan leven, hoe dit het aangaan van relaties in de weg heeft gestaan, werd heel helder. Ze kwam niet zelf in beweging, ook hierin voelde ze een oud besluit: het hoeft voor mij zo niet. Dus deed ze niks meer. Een diep besef van zichzelf opgeven kwam omhoog. Daar stopt dus de zelfliefde.
Het werken op de mat,
diep voelen wat je toen voelde
en de prijs die je in het hier en nu ervoor betaalt,
roept ook het verlangen op hoe je het anders wilt.
Je bent terug in de tijd,
maar ook bij je huidige bewustzijn en verlangen van nu.
Nieuw besluit
“Is dit wat je wilt blijven doen in je leven?” vroeg ik. “Nee”, kwam er luid en duidelijk uit. En dat is het moment om een nieuw besluit, nieuwe keuze te maken, vanuit je verlangen. “Ik ga verbinden met de ander”, besloot ze. Dan komt een lichaam altijd in beweging op de mat, zij uiteraard ook en ze ging rechtop zitten. Haar hand pakte haar voet vast. “Zie je wat je doet?” liet ik haar zien door haar hier bewust van de maken. Het besef van met zichzelf verbinden, als een voorwaarde om met de ander verbinden, landde, voelde als een vanzelfsprekendheid.
Terug naar de liefde
Terug naar de liefde voor jezelf, de ander, samen mét de ander doe je dus door terug te gaan naar het begin, het moment dat jij besloot te stoppen met liefhebben, gaan voor jezelf, voluit leven. En dit gaat nooit, echt nooit over schuld. Want wat kan een baby’tje in de couveuse hieraan doen, of de moeder van het kindje?
Wanneer je voorbij de schuld kunt kijken,
kun je verantwoording nemen voor de keuzes die je hebt gemaakt,
ook al kon je toen niet anders.
En dan besef je dat je dat dus ook zelf kunt veranderen.
Dan kies je niet alleen voor zelfliefde,
maar ook voor leven en leiderschap vanuit je verlangen.
Compassie en dankbaarheid
Compassie en dankbaarheid zijn daarbij heel belangrijk. De couveuse is er niet voor niets, het is nodig om in leven te blijven. Dankbaarheid voor dat je er nog bent en compassie voor jezelf omdat je de keuze hebt gemaakt die daaraan heeft bijgedragen. Omarm je kleine innerlijke ik. Dat deed deze vrouw ook. Ze nam haar innerlijke kind mee richting haar nieuwe besluit. Ze verbond weer met haar, zag haar voor wie ze nu is, niet wie ze toen was.
Als zelf doen nog raakt aan eenzaamheid
Vanuit het thema ‘alleen voelen’ kan het zelf moeten oplossen teveel raken aan eenzaamheid. Wil je een steuntje in de rug? Dan heb ik een gratis training voor je ‘Bevrijd jezelf’, die jou helpt de weg terug te vinden naar jezelf.
