Tijdens de eerste sessie is het al direct duidelijk. Ze heeft zelf graag de touwtjes in handen. Zij stuurt en ik mag bijsturen. Haar klachten, daar kan ik wel wat mee en de angst die ze ervaart ook. Ik merk gedurende de sessie al snel dat er nog een laagje is. Onder de laag waarop we aan het werk zijn. Net of ze zich met twee handen krampachtig vasthoudt aan de deurhendel, om de deur naar de diepere laag dicht te houden.
Na de sessie opent ze haar ogen en voelt het of ze een kraan opendraait. Ze praat er lustig op los en staat direct weer aan. Net of ze zo snel mogelijk haar werkelijke gevoelens en emoties onder water wil wegstoppen. Zichzelf geen ruimte en plaats gunnend voor al deze kwetsbaarheid, die nu even open en bloot zichtbaar is. Voor mij, maar vooral ook voor zichzelf. Ze vult deze ruimte op met een gesprek over oppervlakkigheden, onbenulligheden. Al pratend duwt ze zo stukje bij beetje haar gevoel weer onder water. Uit het zicht van wie dan ook.
Een ‘onverwachte gast’
Emoties en gevoelens worden vaak niet aangekeken. Vaak is dit deels een bewust proces waarbij je deze, uit angst voor je eigen emoties, niet durft te belichten en uit de weg gaat. Vooral als een onuitgenodigde, onverwachte, niet gewenste emotie zich meldt. Je gaat dan – zodra je iets bemerkt van deze emotie – jezelf afleiden, zodat je aandacht en focus naar iets anders gaat. Je bent je dan dus bewust van de ‘gast’ die op de deur klopt en doet of je niet thuis bent.
Een ander verhaal is het als het onbewust speelt, dan is het zo geïntegreerd in je systeem dat je er niet bewust van bent dat de emotie er is. Dan wordt ‘deze onverwachte gast’ niet gezien of opgemerkt en er is geen oog of oor voor.
Bang om emoties toe te laten
‘De klachten en angst worden minder’ appt ze me. ‘Graag wil ik nog een sessie doen, zodat ik ook op een diepere laag kan opruimen.’ Verder geeft ze aan dat ze dat erg spannend vindt. ‘Bang om de controle te verliezen en mijn emoties toe te laten’ schrijft ze. ‘Mijn hoofd begrijpt het, nu de rest nog’ laat ze me weten nadat ik de vervolgafspraak heb bevestigd.
Onuitgesproken vragen
Vaak kom je op onbekend en onbemind terrein en is er durf voor nodig om de emotie de benodigde ruimte te geven. Vooral omdat alles in je systeem gericht is op veiligheid. Heel veel onuitgesproken vragen worden opgeroepen, zoals:
- Gedraagt de emotie zich dan nog wel als een gast?
- Hoelang blijft deze emotie nog en gaat hij ooit weg?
- Kom je er nog vanaf als je de emotie de ruimte geeft?
Luisteren naar je ‘gast’
Als je de deur durft te openen, creëer je juist ruimte. Want juist deze ‘gast’ heeft heel veel te vertellen, als je tenminste wilt luisteren. Doe je dat niet, dan lijkt deze ‘gast’ nog het meest op een Jehova getuige die probeert verbinding met je te maken. Daarom steekt deze zijn voet uit en zet ‘m tussen de deur. Jij probeert ondertussen de deur dicht te doen, zodat het weer veilig en vertrouwd voelt. Je zit niet te wachten op de boodschap die de gast komt brengen en wilt de ‘gast’ zeker niet binnen uitnodigen. Want eenmaal binnen…
Een bezoek van haar gasten
Tijdens het voorgesprek wordt het nog duidelijker dat ze bang is voor haar emoties. In de sessie laat ik haar kennismaken met haar ‘gasten’. Daar maakt ze door middel van een bezoekje verbinding mee. Ze drinkt een kopje thee en heeft een gesprek. Zowel voor haar angst als voor haar ‘gasten’ is er nu ruimte. Waarna ze beter begrijpt wat haar ‘gasten’ haar komen brengen. Als het tijd is voor de ‘gasten’ om weg te gaan, geeft ze aan: “ik ben blij dat jullie er zijn en als het nodig is, moeten jullie een kopje thee komen drinken.” Hierna neemt ze, terwijl zij ze omarmt, afscheid.
Aan het eind van de sessie zegt ze: “Ik ben niet bang voor mijn emoties, omarm ze vol liefde en vertrouw erop dat ze me komen vertellen wat nodig is.”
Voluit omarmen
Nadat je je emoties hebt erkend, en de signalen hebt opgepikt die je kan gebruiken, kan je ze rustig loslaten. Want emoties willen gezien en erkend worden en zichtbaar zijn in het volle licht. Zodat je bemerkt wat ze je willen vertellen. Dat er iets onverwachts en heftigst is gebeurd en vooral wat er in jou, daardoor, in gang is gezet. Waarna jij ze voluit kan omarmen. Wat neerkomt op een kort bezoek van een ’gast’ met een goede kop thee. Hier wordt met volle aandacht van gedronken. Als de beker leeg is, en er is uitgewisseld wat uitgewisseld moest worden, is het weer tijd om weg te gaan. De ‘gast’ neemt mee waarmee hij is gekomen en zorgt er zo voor dat e rbij jou extra ruimte is ontstaan en je een laagje dieper kan reiken. Hierdoor voel je je vaak een stuk lichter en luchtiger dan daarvoor.
Spreekt dit je aan en wil je ook graag nader kennismaken met jouw ‘onverwachte gast’? Neem dan contact met me op: kailosinzichten@gmail.com.
