Soms lijkt een dier onhandelbaar, onbereikbaar. Je probeert van alles: training, gedragstherapie, grondwerk. Maar wat als niets werkt? Wat als het dier zó onvoorspelbaar of agressief reageert dat je begint te twijfelen of je nog wel samen verder kunt?
In een reading kreeg ik de vraag: ‘Wat moeten we doen met de agressieve houding van mijn merrie? Is het tijd om haar te laten inslapen?’ De vraag kwam via een WhatsApp-belletje. Ik had een foto van de merrie voor me liggen, geprint, met aandacht neergelegd in mijn handen. Aan de andere kant van de lijn hoorde ik een vrouw. Haar stem klonk gespannen, uitgeput. Ze had al van alles geprobeerd, zei ze. Een gedragsdeskundige, een grondwerker – niets hielp. En nu stond ze op het punt een beslissing te nemen die niemand ooit wil nemen.
Wat als agressie geen boosheid is, maar een roep om verbinding?
Ik sloot mijn ogen en liet de beelden komen. Vanuit mijn geestesoog zag ik een jong veulen in een trailer staan, naast haar moeder. De sfeer was onrustig. De moeder was moe, gespannen. Ze werd van concours naar concours gereden en had nauwelijks tijd om zich met haar veulen te verbinden. Als ze er wél was, had ze vooral rust nodig om te herstellen van de stress en inspanning. Het veulen keek toe. Zocht verbinding, vond afstand.
Dat beeld raakte me. Ik voelde hoe het veulen – nu een volwassen merrie – nooit geleerd had wat echte veiligheid is. Hoe het fundament van vertrouwen en hechting ontbrak. En ineens werd haar agressie geen mysterie meer, maar een signaal. Een verdedigingsmechanisme. Een manier om te zeggen: ‘Ik weet niet hoe ik moet verbinden. Ik ben bang. Ik weet niet hoe ik veilig ben bij jou.’
Beeldspraak helpt bij inzicht
Ik vertelde de eigenaresse wat ik zag. En ik legde het uit aan de hand van een herkenbaar voorbeeld: sommige vrouwen die moeder worden, gaan zó snel weer aan het werk – vanuit plichtsgevoel of noodzaak – dat ze nauwelijks ruimte voelen om echt te landen in het moederschap. Ze willen sterk zijn, nodig zijn, nuttig zijn. Maar ergens verlangt haar kind (en zijzelf) naar aanwezigheid, naar rust, naar hechting.
Een zucht van verlichting
Die vergelijking bracht iets teweeg. Er viel iets op zijn plek. De eigenaresse stond op dat moment bij haar paard. Toen ik mijn verhaal deelde, hoorde ik haar zeggen: “Ze zucht. Ze zucht echt diep…” De merrie gaf letterlijk lucht aan iets wat jarenlang had vastgezeten. Niet omdat alles nu ‘opgelost’ was, maar omdat er iets erkend werd wat al die tijd niet was uitgesproken.
Dat moment, die zucht, dát is heling. Niet de magie van een reading, maar de magie van erkenning.
Agressie is geen karaktertrek
We spraken verder over basisbehoeftes. Over hoe het voelt om nooit een stevige basis te hebben gehad. Hoe dat zich kan uiten in terugtrekken, schreeuwen of – in dit geval – agressie. De merrie was niet van nature agressief. Ze gebruikte agressie als overlevingsstrategie. Niet uit kwaadheid, maar uit gemis. Ik checkte haar energie en merkte op dat haar tweede chakra, het sacrale chakra, uit balans was. Dit centrum staat voor emotionele stroming, hechting en verbinding. Ook haar blaasenergie voelde gespannen aan – een fysieke uiting van emotionele verdringing. Alles klopte. Alles was verbonden.
De merrie spiegelde haar pijn
Na de reading bleef de merrie wat achterdochtig. Ze legde haar oren in haar nek en deed een bijtpoging. Was de reading dan mislukt? Nee. Wat volgde, was juist nog belangrijker. In een volgend gesprek bleek dat de eigenaresse zelf ook aan het overleven was. Ze had fysieke klachten waar artsen geen antwoord op hadden. Ze voelde zich boos, uitgeput, moedeloos. Precies zoals haar paard zich voelde. De merrie spiegelde haar pijn. Geen wonder dat de reading ‘raakte’, maar nog geen direct gedrag veranderde.
Want healing is geen toverstaf.
Het is een uitnodiging tot bewustzijn.
Een opening naar iets nieuws.
Je hoeft niets te fixen
Soms zijn de inzichten die je meegeeft als dierentolk of energetisch begeleider het enige dat nodig is. Niet om het ‘op te lossen’, maar om het zichtbaar te maken. Je zet een vergrootglas op de situatie. Je legt uit waarom iets gebeurt. Maar het echte werk – de verandering – ligt in handen van de eigenaar.
Want uiteindelijk zijn dieren niet los van ons.
Ze spiegelen, ze voelen, ze dragen.
En soms… zijn ze precies zoals wij.
Verdiep de verbinding met je dier
Wil jij ook als dierenbegeleider meer verdieping in wat dieren ons willen zeggen, en je eigen cliënten daarbij helpen? Vraag gerust een vrijblijvend kennismakingsgesprek aan of start met de basiscursus Verdiep de verbinding met je dier – telepathie met dieren.
