Het is maandagavond 19.00 uur. De kachel verspreidt een behaaglijke warmte terwijl ik achter mijn laptop zit. Via Zoom heb ik contact met een cliënte. Mijn hond Kalí ligt lekker te snurken op haar mat. Een warme kop thee en een glas water staan op mijn bureau en ik leg mijn cliënte in eerste instantie uit hoe een reading voor mij werkt en wat ik voor haar kan betekenen. Ik licht toe dat een reading voor iedereen uniek is en dat sommige dieren telepathisch meer doorgeven dan anderen. Dat ik niet inga op kleine details zoals de kleur van een mandje of een favoriet speeltje. Mijn kracht ligt erin dat er een energie-uitwisseling is waardoor er heling plaatsvindt bij rouw. Dat er herkenbare situaties worden doorgegeven en dat ik met mijn eigen engelen-kaartendeck werk.
Haar licht ging letterlijk en figuurlijk uit
De kat – Suzy – van mijn cliënte Suzanna is in januari overleden, en het verdriet is nog altijd immens. Tranen vloeien dagelijks en het gemis is groot. Ze wil graag weten of het goed met Suzy gaat. Ik ga terug naar het moment van overlijden en zie twee grote koplampen voor mijn geestesoog verschijnen. Suzy laat me zien dat ze werd verblind door de lampen, stokstijf bleef staan en het licht letterlijk en figuurlijk uitging. Suzanna bevestigt dat Suzy inderdaad ‘s nachts is aangereden door een auto; ze vond haar levenloze lichaampje de volgende dag.
Verschrikkelijk uiteraard om zo’n jong dier te verliezen. Ik licht toe hoe de meeste dieren terugkeren naar de bron, het hiernamaals. Dat de bron uit lichtheid en liefde bestaat en er bijna geen aardse woorden zijn die deze hoge vorm van liefde kunnen toelichten.
De troostende woorden komen niet aan
Dan krijg ik een beeld te zien van een zusterkapje, zo één die verpleegsters droegen begin 19e eeuw. Maar tegelijkertijd voelt dit beeld aan als een vorig leven waarbij de kat en de eigenaresse ook een leven samen hebben gedeeld. Ik vertel vervolgens aan Suzanna hoe reïncarnatie werkt en hoe mooi hun zielsconnectie is. Dat ze samen vanuit een zielenfamilie komen.
Terwijl ik mij volledig gefocust en invoel op Suzy, valt er een stilte. Dan zegt mijn cliënte ineens: “Ik weet niet of ik dit allemaal moet geloven.” Mijn gedachten schieten alle kanten op. Ze uit haar schuldgevoel: “Had ik haar maar niet meegenomen uit Duitsland, waar ze in een natuurlijke omgeving kon leven. Ze was vast het verkeer niet gewend. Ik heb dit over haar afgeroepen.” Haar woorden snijden door de stilte heen.
Wat heb ik eraan dat mensen sceptisch zijn?
Soms vraag ik mij af: waarom nemen mensen contact met mij op als ze vervolgens twijfelen aan wat ik doe? Zoeken ze bevestiging die ze niet willen accepteren? Of is het pure nieuwsgierigheid die hen drijft, terwijl ze uiteindelijk besluiten om er niet in te geloven? Het voelt als een goudzoeker die op de verkeerde plek blijft graven, hopend op iets dat er niet is.
Ik heb geen enkel probleem met sceptische mensen. Ik voer graag een open gesprek, maar ik ga niemand overtuigen. Voor mij voelt een reading zuiver en oprecht. Daarom zeg ik letterlijk tegen Suzanna: “Ik vind het fijn dat je dit deelt, maar besef dat er nu een deur dichtgaat tussen jou en je overleden dier. Want als je niet gelooft, ga ik niet nog een keer aankloppen bij de ziel van je dier. Een gesloten energie stroomt niet en zonder energie kan ik niets doorgeven.”
Het gesprek weer oppakken
Een reading duurt gemiddeld 50 minuten en we zijn nog niet eens 25 minuten bezig. Ik sla een andere weg in en bespreek de uitdagingen in haar leven. Er wordt weer gelachen en ik voel dat mijn adviezen haar aan het denken zetten.
De essentie van een reading
Voor mij draait een reading niet om details zoals het favoriete speeltje of het lievelingseten van een dier. Die dingen weet het baasje zelf al. Het gaat om de essentie: de levenslessen, de boodschappen die het dier wil overbrengen. Om het voelen en herkennen van de energie van hun geliefde dier. Dat is waar het in mijn werkwijze om draait.
Vertrouwen in vakmanschap
Niemand vraagt aan een loodgieter van 55 jaar om het diploma van zijn achttiende te laten zien. Zijn werk spreekt voor zich: de referenties, de resultaten, het vakmanschap. Het verschil is dat zijn werk tastbaar is, zwart-wit. Het probleem is opgelost of niet. Mijn werk is anders. Het vraagt om een open hart en een diepere verbinding.
Wil je contact maken met een overledene?
Twijfel is menselijk, maar echte verbinding ontstaat pas als je bereid bent om te luisteren met je hart, niet alleen met je hoofd. Ben jij die open spirit die contact wil maken met overleden dierenzielen of overleden dierbaren? Klik op de link en kies een voor jou geschikte datum en tijd uit. Ik kijk uit naar onze verbinding.
Als dit nog een brug te ver is, lees dan eerst mijn boek ‘De lijn tussen magie en leven – een handboek bij verlies van en rouw om dieren’.
