Het is de eerste zondag van mei, ik zit startklaar voor een Zoommeeting. Dé maandelijkse masterclass van de rode bh club. Klinkt wel spannend toch? De club waar ik al een tijdje lid van ben. Het doet misschien vermoeden dat je de rode bh erbij krijgt, maar dat is niet zo. Nee, deze club met dames dompelt zich maandelijks onder in de wereld van kleur. Eén specifieke kleur wel te verstaan voor de hele maand. De kleur die je op weg helpt naar een lichter, leuker en kleurrijker leven.
Maar vandaag loopt het anders. Door omstandigheden is onze kleurjuf verhinderd en gaat de masterclass niet door. En dat terwijl de mei-maand over roze gaat. Gewoon die lieve, zoete, zachte roze, het babyroze zeg maar. En dus niet knalroze. Mijn hoofd schiet in de denkstand. En die vindt er wat van, nu roze zich aandient. “Juf, had je daar geen andere kleur neer kunnen zetten, moet het persé roze zijn?”
Waarom ik roze niet kon hebben
Roze mijn struikelblok van weleer. Een kleur die ik jarenlang niet hebben kon omdat roze vooral gaat over:
* liever en zachter zijn voor jezelf
* de lat wat lager leggen
* niet altijd aan de ander denken
* maar jezelf ook serieus nemen
* durven kijken naar het kleine meisje in je
Dit alles was, tot ruim een jaar geleden, niet aan mij besteed. Ik denderde liever door, mijn aandacht gericht op de ander en vooral niet stilstaan bij mezelf. Dus ja, roze en ik waren geen liefde op het eerste gezicht.
Alleen doen? Dat is lastig voor roze
En juist nu, in deze meimaand hebben we het met roze te doen. Sterker nog: de aftrap verloopt dus onverwacht anders en ik heb het alleen te fiksen. Geen masterclass met mede-members van deze rode bh club. Voor roze wel lastig, want die doet alles het liefst samen en niet alleen, omdat:
* ze er liever voor een ander is
* zichzelf niet bovenaan stelt
* en al helemaal niet het middelpunt wil zijn
* zodat je je nog even kunt verschuilen
* en het je daardoor tijd geeft om niet met je pijnlijke stukken bezig te zijn
Deze meimaand is heel speciaal voor mij
Maar nu ik niet meer struikel over roze, ik haar heb kunnen omarmen, landt even later ook al mijn denkwerk en verschijnt er als vanzelf een glimlach. Hoe mooi is het nu, juist in deze maand dat roze er mag zijn? Want de me maand is voor mij een speciale maand; het brengt me naar een nieuw levensjaar. Net als andere jaren overigens. Maar deze maand mei, nu in 2022, is een bijzondere. Ze is speciaal omdat het de overgang vormt naar 50, wat zich in juni aandient.
Het dwarrelende roze
Hoe fijn is het dat ik deze maand nog even met roze mag zijn? Alsof ik nog even mag schuilen onder de bloesem van de prachtige Japanse sierkers die inmiddels als confetti haar blaadjes laat rondslingeren. Confetti als symbool van loslaten wat niet meer dient. Het dwarrelende roze dat hiermee ook laat zien dat er vol verwachting een nieuw begin in aantocht is. Het belooft een prachtige maand te worden.
Roze
helpt je
vol verwachting naar
een volwaardig nieuw begin
50
Heb jij ook een struikelkleur?
Struikel jij ook over een speciale kleur? Hangt die kleur echt niet in je kledingkast? Sterker nog: die kleur komt jouw huis niet in? Herken je dergelijke gedachtes…. Zo verging het mij met roze. Totdat ik de boodschap hierachter begreep en me realiseerde hoe ik daarmee mijn eigen persoonlijke groeiproces in de weg stond. Pas toen ik dat begreep, ik roze zoetjes aan durfde toe te laten in mijn leven, ontstond er ruimte om stappen te zetten in mijn persoonlijke ontwikkeling. Ben je benieuwd wat jouw ‘struikelkleur’ voor jou betekent ? En wat jij jezelf daardoor in de weg laat staat om nieuwe stappen te zetten, richting te geven aan je eigen groeiproces? Laten we dan contacten. Ik inspireer graag.
2 reacties
Miranda wat een herkenbaar verhaal. Bij mij was dat oranje. En door hard werken samen met onze kleurjuf is het gelukt om er anders naar te kijken. Wat een verrijking is dat.
Anders kijken laat het anders voelen hé, zó fijn !!!