Wat ik een verheugende zin vind is: “Als er gevoelens zijn; je hoeft er niets mee. Gevoel wil alleen maar gevoeld worden.” Want vaak is er ook in mij een neiging om erover na te denken. ‘Waar komt het vandaan? En wat wil het mij zeggen?’ Maar precies dit nadenken over het gevoel zet het gevoel vast door het weg te drukken.
Sensaties zonder verhaal
Om beginnen, wat is een gevoel eigenlijk? Een gevoel van verdriet bijvoorbeeld. Het zijn sensaties in je lichaam. Je voelt een dofheid of iets drukken op je borst. Een trillend oog of een spanning in je buik. Het zijn dus lichamelijke sensaties die geen verhaal hebben. Wij zijn geneigd om er een verhaal aan toe te voegen. We hebben namelijk een interpretatiestand; een gewoonte om over dat wat we voelen na te denken en er een sluitend verhaal bij te verzinnen.
Denken over voelen
Nou is er wat mij betreft niets mis met denken en interpreteren. Ook dat heeft waarde en is een belangrijk vermogen van mens-zijn. Maar als het op voelen aankomt, dan is het meestal ook een manier om minder of niets te voelen. Dan wordt het rationaliseren. Denken over het voelen, terwijl je voelt. Je houdt dan geen contact met je lichaam en drukt je gevoel weg. Maar gevoel laat zich niet wegdrukken. Niet echt. Dus het dient zich op een ander moment aan of laat zich blijken in lichamelijke klachten, zoals hoofdpijn, vermoeidheid, kramp in je maag of een trillend been dat niet meer ontspant.
Gevoel wil alleen maar gevoeld worden
De kortste en meest liefdevolle route is wat mij betreft om – als je gevoel zich aandient – erbij aanwezig te zijn. Wees er nieuwsgierig naar. Zonder het te willen snappen. Vergelijk het met een vriend die naar je toekomt en verdrietig is. Stel je voor dat je dan vragen gaat stellen als: ‘Waar komt dit verdriet vandaan? Waar gaat het over? Sinds wanneer heb je dit verdriet? Wat wil het je zeggen?’ Zo’n spervuur aan vragen. Zou deze vriend zich dan door jou ontmoet voelen? Diep begrepen? Misschien is je vriend wel blij met de gegeven tijd door jou, maar vindt er geen werkelijke ontspanning plaats. Want die komt pas op het moment dat zijn verdriet er mag zijn. Dat kan ook woordeloos, door je vriend toe te laten met zijn verdriet. Het kan zijn dat er wat tranen stromen, maar dat hoeft niet. Dat is het mooie. Je hoeft er niets mee, het gevoel hoeft alleen maar gevoeld te worden.
Nieuwsgierigheid is de sleutel
Herken je ook dat je geneigd bent over gevoelens na te denken? Of dat je denkt dat je er wat mee moet? Stel dat je waar laat zijn dat je er niets mee hoeft, alleen maar te voelen. We onderschatten vaak wat aanwezigheid voor betekenis heeft. Voor onze eigen jonge delen, die we allemaal bij ons dragen. En voor anderen. Echte aanwezigheid is kostbaar. En daarvoor is nieuwsgierigheid een sleutel. Wanneer je nieuwsgierig bent naar wát je voelt, in plaats van waarom je het voelt, dan is dat een route naar meer contact met jezelf.
Van harte welkom
Dit is wat ik mensen leer in mijn praktijk. Heel vaak hebben we dit niet van thuis uit meegekregen, waren onze ouders niet zo bekwaam in aanwezig zijn bij hun gevoelens. En wat je zelf niet kan, kun je ook niet doorgeven aan je kinderen. Maar alles wat jij ontwikkelt doe je niet alleen voor jezelf, maar ook voor anderen. Voor de mensen met wie je verbonden bent. Als jij wilt leren om aanwezig te zijn bij je gevoel en er minder angst voor wilt hebben, weet je dan dat je van harte welkom bent, ik leer het je graag. Stuur een berichtje naar marlies.roosendaal@zijnsorientatie.nl en ik antwoord je terug. Je zou ook eens mee kunnen doen aan mijn maandelijkse inspiratieavonden waarin ik je laat ervaren om alleen maar aanwezig te zijn.
