Aan de rand van de bossen op de Drentse Hondsrug komen leuke mensen kamperen bij VakantieAnders, zes zomerweken lang. Vanaf de camping loop je zo het bos in. Wanneer ik dit blog schrijf, ben ik aan het werk in deze vakantiesfeer. Een plaats waar we staan voor ontmoetingen en verbindingen. Bij ons komen veel mensen die alleen op vakantie gaan en het fijn vinden om anderen te ontmoeten. Dat kan in workshops, samen eten en gewoon er zijn. Ons aanbod is erop gericht dat de ontmoetingen en verbindingen gemakkelijk ontstaan.
Krieken van de dag
Dat bos is heerlijk. Vooral in de vroege ochtend maak ik er graag een stiltewandeling. Ik nodig gasten uit om mee te gaan, om lopend in de stilte de pas te vertragen, je zintuigen open te zetten en te genieten van wat je waarneemt. Ik vind de energie bij het krieken van de dag heel fijn. Aan het begin van de wandeling nodig ik alle wandelaars uit om in het bos een metafoor te vinden die symbool staat voor iets uit je leven, iets wat nu actueel is en wat je bezighoudt. Je hoeft het niet te zoeken, maar het komt naar je toe als je je openstelt.
Vloerkleed van mos tussen de bomen
We lopen een half uurtje. Eerst op lange rechte paden waarbij je ver vooruit kunt kijken. Aan weerszijden zie je bomen van allerlei soorten. Soms dicht op elkaar en dan weer verder uit elkaar staand. Na een poosje slaan we af naar kleinere paadjes, smal en slingerend. Naast elkaar lopen lukt daar niet meer en we vormen een lange rij achter elkaar. De een loopt sneller, de ander langzamer of staat soms even stil. We komen op een magische plek met veel heldergroen sterremos dat als een groot vloerkleed tussen de bomen ligt. De zonnestralen zijn zichtbaar tussen de hoge bomen door, het is een plek om even stil te staan en te voelen wat het met je doet om hier te staan, te kijken, ruiken en luisteren. Daar staat de tijd even stil.
Verhalen delen
We vervolgen ons pad en na een half uurtje zijn we weer op de camping waar we in een kring gaan staan om de verhalen van de metaforen met elkaar te delen. Om de beurt neemt iemand het woord en vertelt.
“Ik moest telkens meanderen om de uitstekende takken, langs de plassen water en over de boomstammen. Zo ervaar ik mijn leven ook, meebewegen met wat zich aandient, opletten en doorgaan” vertelt Nicole als eerste. Er zijn knikjes van herkenning bij de anderen. We gaan niet in gesprek met elkaar, dat kan later op de dag zeker wel, voor nu luisteren we alleen naar de spreker.
“Voor mij waren de zonnestralen een goed teken, het voelde als een berichtje van de zon aan mij dat ik de lichtpuntjes in mijn leven wat meer mag waarderen en geloven dat alles wat er nu speelt goed komt. Ik ben er blij mee!” vervolgt Manon met een blij gezicht.
Carola staat naast haar en neemt het woord. “Ik heb genoten van de rechte paden en de slingerpaadjes, die afwisseling heb ik ook in mijn leven. Soms is alles lekker duidelijk en overzichtelijk en andere periodes is het als de kronkelpaadjes en weet ik niet welke kant het op gaat. Nu loop ik op een smal pad vol bochten en ik weet niet waar het naartoe gaat of hoelang het nog duurt. Ik kijk ernaar uit dat ik weer op een recht pad uit kom. Dan heb ik mijn overzicht weer terug.”
Ze besluit haar verhaal met een diepe zucht en kijkt de groep rond alsof ze iets verwacht. Ik vraag haar waar ze behoefte aan heeft en ze reageert meteen met: “een knuffel.” Erica stapt naar voren en vraagt aan Carola of ze haar knuffel mag geven omdat ze zoveel in het verhaal van haar herkent. Hoe mooi is dat!
Inkijkjes in je leven
Na die knuffel sluiten we de stiltewandeling af. Ik bedank iedereen voor het geven van het inkijkje in hun leven. Ik weet zeker dat dit ook al verbindend is. We gaan verder, naar de eettent waar de bel klinkt voor het ontbijt dat klaarstaat.
Wil je meer weten van een zomerweek bij VakantieAnders? Kijk eens rond op de website.
