Het afgelopen jaar ben ik een rouwproces doorgegaan. Ik had als therapeut natuurlijk al wel geleerd over rouw. Maar het zelf ervaren is wel andere koek. Ik had geen idee, denk ik nu als ik terugkijk. De trigger van de rouw was mijn echtscheiding en verhuizing. Ik heb veel (relatief) vaste grond losgelaten.
Dichterbij mezelf dan ooit
In een serie van blogs wil ik delen over wat ik heb ontdekt in het rouwen. Het heeft me namelijk mezelf gebracht. Ik ben dichterbij mezelf dan ooit. Ik ben niet meer bang om alleen te zijn. Mijn zelfvertrouwen is vergroot. Mijn kompas en contact met wat ik wel en niet wil is versterkt. Ik hoor mijn eigen intuïtie beter en handel ernaar.
Hoe persoonlijker je schrijft, hoe universeler het is
Het wordt een persoonlijk verslag, maar ik weet ook dat hoe persoonlijker je schrijft, hoe universeler het is. Dat merk ik ook in mijn praktijk, waar ik de laatste tijd meerdere mannen en vrouwen met rouw heb ontmoet. De aanleiding is verschillend; een overlijden, scheiding, ontslag. Maar rouwen is iets wat op emotioneel gebied hetzelfde van je vraagt. Namelijk; aanwezig zijn bij hoe het is. Terwijl je hartverscheurend verdriet ervaart.
Dat je je vaste coördinaten kwijt bent
Je denkt misschien; is het echt zo erg en zo dramatisch. Ik kon me daar eerlijk gezegd ook geen voorstelling van maken. Vriendinnen van mij waren al eerder gescheiden. En ik heb daar toen niet zo betrokken op gereageerd als ik nu zou doen, nu ik weet hoe het is of kan zijn. Natuurlijk luister je, geef je ruimte aan tranen. Maar dat rouw zoveel langer duurt dan je denkt, dat wist ik niet. En waarschijnlijk nog veel langer dan wat ik nu nog denk. Dat je soms niet weet waar je het zoeken moet van de pijn en het verdriet. Dat je je vaste coördinaten kwijt bent en je je ontheemd voelt. De schreeuw in je die weer terug wil naar hoe het was, en die je wel moet horen, maar soms ook richting hebt te geven.
Het is herboren worden
Ja, het voelt als doodgaan, maar het is herboren worden. En dat gaat niet instant zo, dat herboren worden. Het is een langzaam geboorteproces dat veel geduld van je vraagt. Dat vindt je innerlijke criticus niet zo makkelijk.
Het zit allemaal op dezelfde plek
In het kielzog van de rouw komt ook nog ander hartzeer mee. Want het zit allemaal op dezelfde plek; namelijk je hart. Je kan dat niet willen, maar het is wat het is. Dus het vraagt veel vriendelijke zelfbegeleiding. Jezelf de bedding geven die je nodig hebt. Keer op keer.
Het is een moedig pad
Voor mij voelde het als de rouw nemen. En daarin mildheid betrachten, want het gaat met vallen en weer opstaan. Het was en is een moedig pad. Wat mij daarin heeft geholpen, vertel ik in een volgend blog. Een tipje van de sluier; je doet het wel zelf, maar je doet het niet alleen.
Proefsessie
Wil jij leren om onder begeleiding van mij te ontdekken of rouwen jou ook wat kan opleveren? Je kunt voor een gereduceerd tarief een Proefsessie bij me doen van 60 minuten. Hierin geef ik je 3 tips om aanwezig te blijven wanneer je rouw voelt, die je direct kan toepassen.
