Terwijl ik in mijn tuinstoel met mijn boek zit te genieten van het mooie weer hoor ik naast mij een flinke zucht: “Ik verveel me!” Hij hangt in de stoel en rolt met zijn ogen wanneer ik voorstel om een rondje te gaan lopen. Dat is blijkbaar niet hetgeen hij wil horen. Ik weet dat ik allerlei activiteiten kan voorstellen, maar dat er niks is dat in de smaak zal vallen. Ik besluit mijn mond te houden en niks te zeggen. Vervelen mag.
Verveling zorgt voor creativiteit
Na nog een paar diepe zuchten en verschillende hang-houdingen heeft deze leuke tiener door dat ik niet reageer. Ondertussen lijkt het alsof ik zit te lezen, maar niets is minder waar. Ik vreet mezelf op. Er is van alles te doen, hij heeft genoeg spullen, hij hoeft zich niet te vervelen. Gelukkig weet ik dat verveling zorgt voor creativiteit. Helaas zorgt het op dit moment bij mij alleen maar voor frustratie.
Vervelen is opladen
Gedurende het schooljaar wordt jouw kind continu beziggehouden. Op school door de leerkracht en na schooltijd door de BSO, huiswerk of sport. Zodra dit allemaal wegvalt omdat het vakantie is, mag jouw kind zelf invulling geven aan zijn vrije tijd. En dat kan heel lastig zijn. Dan komt hij in de rust. Er zijn weinig prikkels waardoor een kind zelf op zoek mag naar prikkels. Dat zijn de momenten waarop jij hoort: “Ik verveel me!” Doordat er geen prikkels zijn, is er niets om over na te denken en dan hebben de hersenen tijd om op te laden en nieuwe dingen te bedenken.
Dopamine in de maak
Wanneer jouw kind iets bedenkt om te gaan doen, komt het hormoon dopamine vrij. Dit hormoon zorgt ervoor dat jouw kind zich gelukkig en opgeladen voelt. Dopamine wordt ook wel het geluksstofje genoemd. Het wordt in de hersenen aangemaakt zodra je dingen doet die volgens jouw hersenen beloond mogen worden. Het geeft jou een plezierig gevoel, waardoor je datgene vaker zou willen doen. Bij sporten wordt ook dopamine aangemaakt, vandaar dat bewegen goed is wanneer je niet zo lekker in je vel zit.
Animatieteam, voor al jouw verveelmomenten
Ik zit deze verveling dus maar uit. Er ontstaat rust in zijn hoofd, door deze rust komt er ruimte voor nieuwe ideeën. Er is nu niemand die hem vertelt wat hij kan gaan doen. Hij mag het zelf onderzoeken. Na een tijdje staat hij op en gaat toch maar een rondje lopen in de buurt. Met hangende schouders en een laatste diepe zucht loopt hij weg. Ik doe weer een poging om mij te verdiepen in mijn boek. Eigenlijk verwacht ik dat hij ieder moment weer de tuin in komt lopen en van mij verwacht dat ik hem ga bezighouden. Daar pas ik vandaag voor. Ik heb geen t-shirt aan waarop staat: animatieteam, voor al jouw verveelmomenten. Het is mijn vrije dag, ik heb genoeg dingen die ik kan en wil doen. Dat hij zich verveelt is niet mijn proces, maar dat van hem.
Een duidelijk dopamine-momentje
Dan zie ik hem aan komen lopen, rechtop en met een grote glimlach op zijn gezicht. Er is duidelijk een aanmaak van dopamine geweest. Naast hem lopen nog een aantal andere tieners, samen hebben ze dikke pret en belanden ze bij ons in de tuin. Ze hebben besloten een potje te gaan kaarten, onder het genot van een glas cola en een zak chips.
Heerlijk! De verveling is voorbij. Het lezen lukt niet meer, maar ik geniet volop van de groep tieners bij mij in de tuin. Ook bij mij is er dopamine aangemaakt.
