Niemand komt ongeschonden uit de strijd die leven heet

Het vinden en onder woorden brengen van mijn missie is een heel proces. Mijn passie is duidelijk: ik hou van jou als mens en ben hier om iets toe te voegen aan jouw leven, als jij dat wilt. In het begin deed ik dat letterlijk, helpen als verpleegkundige. Ik waste, verzorgde wonden, hielp met eten, gaf pijnstilling en hielp je op de weg terug in je dagelijkse bestaan. Mijn pad vervolgde zich langs de spoedeisende hulp, hartbewaking en veel verschillende specialismen in het ziekenhuis.

Gevoel tussen hoop en vrees
Het verlies van mijn vader aan kanker voegde een nieuwe dimensie toe, die van machteloos familielid. Ik groeide als mens én als verpleegkundige. Mijn eigen operaties en ervaring met een chronische ziekte, hebben een derde dimensie toegevoegd namelijk als patiënt. Een hele bijzondere gewaarwording; van de doe-stand naar de wachtkamer. Er ontstond meer begrip en geduld voor patiënten en hun familie. Ik nam meer tijd ook voor hen, luisterde beter, tussen de regels door.

Jij bent specialist in je eigen leven
Als voorbereiding op mijn hartoperatie, ik heb even de dood in de ogen gekeken, schreef ik een brief aan mijn kinderen, voor als ik niet meer wakker zou worden. Ik begon en schreef 30 kantjes om tot het besef te komen dat ik hen niet alles kon meegeven op papier voor de jaren die zouden volgen zonder mij. Ik heb alles weggegooid en de essentie op één A4 geschreven. Hoe trots ik ben op hen, hoe dankbaar dat ik hun moeder mag zijn. En hoeveel ik van ze hou.

De mens achter de patiënt
De periode (3 maanden) dat ik op de wachtlijst stond, heeft mij doen beseffen dat er een mens achter elke patiënt zit. Een mens met een geschiedenis, een gezin van herkomst, een eigen gezin, kinderen, familie, vrienden, collega’s… Kortom: meerdere systemen. Dat jij als patiënt de specialist bent in je eigen leven en ik als zorgverlener de expert in mijn vakgebied. Dat je elkaar nodig hebt om dat te doen wat nodig is voor herstel, en dat is niet alleen een operatie of medicatie. Dit is een keerpunt geweest. Daarna ben ik mij gaan specialiseren in de mens achter de patiënt, de mens die het verloop van ziek zijn kan beïnvloeden.

Door een andere kleur bril
Wat maakt dat jij doet wat je doet en ook hoe je het doet? Dat jij niet precies hetzelfde denkt als ik, maar dat jij het heel anders ziet en beleeft. Een mooi voorbeeld zijn alle verhalen die boven kwamen bij mijn broers, zus en mijzelf tijdens het opruimen van mijn moeders huis. Vier kinderen van dezelfde ouders die dezelfde opvoeding hebben gehad en toch een situatie heel anders beleefde en ervoeren, omdat we alle vier anders zijn. Doordat we zeg maar door een andere kleur bril naar de wereld kijken.

Schaduwkanten
Je bent geen robot en naast je ervaringen en overtuigingen heb je ook een blinde vlek, zie je niet alles van jezelf. Je minder leuke en je slechte eigenschappen, iedereen heeft ze, en je wilt ze liever niet (laten) zien. Je laat die liever in de schaduw en zo vormen ze je schaduwkant. Uit eigen ervaringen en door heel veel gesprekken weet ik dat groeien stagneert wanneer je niet bereid bent ook die duistere kant van jezelf te zien. Het is een onderdeel van jou als geheel, je hebt namelijk heel veel kanten. Dat is niet altijd makkelijk, om ze te herkennen en toe te geven aan jezelf. Alleen dan zie je wie je werkelijk bent, ben je wie je werkelijk bent. Je hebt gekregen en gemist en ook jij geeft en schiet tekort. Dat maakt je mens. Er is niemand die ons verteld heeft of op een briefje heeft meegegeven dat het alleen maar leuk zou zijn.

Sleutels tot herstel
Juist het zien van je schaduwkant maakt je heel en is één van de sleutels tot herstel. Niemand komt ongeschonden uit de strijd die leven heet. Je kunt jezelf helen door je zelf helend vermogen aan te spreken en te stimuleren. Wist je dat je dat hebt, zelf helend vermogen? Ik wil een stukje meelopen met je, samen kijken we verder, dieper in je binnenste binnen. Zodat je verder kunt. 

Voor alles is een tijd
Niemand heeft hulp nodig, maar iedereen kan het gebruiken. Dit hoeft geen langdurig traject te zijn, dat kan een incidentele sessies zijn, wanneer jij het nodig hebt. Ik heb veel mensen die mij een paar keer per jaar opzoeken. Jij bepaalt naar welke vraag je wilt kijken, dat wat op dit moment speelt. Voor alles is een tijd. Wanneer je voelt dat het jouw tijd is, neem contact op. Dan gaan we op onderzoek uit, ik ga graag met je op stap.