Ik zit op een plekje in de schaduw achter mijn huis. Na alle stortregens en onweersbuien van de afgelopen dagen oogt het fris. Ook het onkruid tiert welig in het grind. Dat is weer een zen-werkje om te doen de komende dagen, mocht ik mijn hoofd leeg willen maken. Tuinieren geeft rust en klaarheid – ik zou het twintig jaar geleden niet hebben bedacht.
Rouw komt in stukjes
De wind ruist door de bladeren van de mooie oude iepen achter de wagenschuur. Ze staan gelukkig weer vol in het blad. Vogels zingen, af en toe klinkt de schorre kreet van een kraai in het bos van de buurvrouw. De lucht is lichtblauw en er drijven schapenwolken voorbij. Hera ligt in het zonnetje en Britt graaft een kuil in het zand. Honden maken blijkbaar graag letterlijk een hol.
De stilte en leegte die Quinten heeft achtergelaten na zijn dood is nog steeds voelbaar. Ik heb het bordje ‘Pas op! Hond’ van het hek afgeschroefd. Niet meer nodig. Mijn meisjeshonden blijven eerder op afstand als er iemand het erf op komt dan dat ze erop af rennen. Hun waakinstinct is duidelijk minder ontwikkeld. Ik merk dat de rouw om Quinten in stukjes komt, precies zoveel als ik kan verdragen. Een onbedaarlijke huilbui bij iets kleins, zoals op het moment dat ik ineens zie dat Hera op Quintens favoriete plekje op het terras ligt.
Zomer in Zeeland
Mijn gedachten gaan uit naar de komende zomer. De geplande reis naar Amerika die niet doorgaat vanwege corona. Het familiebezoek dat daardoor ook in duigen valt. Ik heb geen flauw idee wanneer dat weer mogelijk zal zijn. Ondertussen behelpen we ons met videobellen. Andere vakantieplannen maken doen we niet, we hebben er geen behoefte aan. Foto’s van corona-controles op buitenlandse luchthavens smoren elk vonkje reislust in de kiem. Wat een gedoe.
De onrust en de haast schrappen
Als me één ding duidelijk is geworden door corona is het dat je zoveel meer uit je leven dichtbij kunt halen als je anders kijkt. Het heilige ‘moeten’ afschaft, de onrust en de haast schrapt, aandacht hebt voor wat er wel kan en daarvan leert genieten. Voorbij is de tijd van niet genoeg, niet goed genoeg. Van rupsje-nooit-genoeg naar vlinder-alles-is-er-al. Zoiets.
De hele zomer zit volgeboekt
De komende zomermaanden heb ik een werkweek van maximaal 8 uur. Dat zijn de dagen dat ik het vakantiehuis klaar maak voor de volgende gasten. De hele zomer zit volgeboekt, Zeeland is populair nu veel mensen niet naar het buitenland gaan. We zijn ontzettend blij dat we ze weer kunnen ontvangen.
Slapen in Zeeland
Het afgelopen jaar heb ik een aantal keer mensen een fijne plek kunnen bieden om tot zichzelf te komen. Een verblijf van een aantal dagen in het vakantiehuis, gecombineerd met coachsessies. Natuurlijk maak ik dan gebruik van de prachtige omgeving, bijvoorbeeld door een wandeling aan zee waarbij ik aandachtig luister en vragen stel waardoor jouw antwoorden zich als vanzelf aandienen. Je komt letterlijk weer in beweging. Wil jij dat ook? Kijk eens op https://susanvanderbeek.nl/dichterbij-jezelf-systemisch-werk/. Vanaf september zijn er weer mogelijkheden voor een retreat.
Auteur, systemisch coach, coachen met honden, coachweekenden en vakanties
Ondernemer sinds 2010
Leert jou om oude pijn aan te gaan en liefdevol te kijken naar jezelf en je leven.
Verhuurt vakantiehuis in Zeeland.
Mooie uitspraak: rupsje-nooit-genoeg naar vlinder-alles-is-er-al
En ja jouw heerlijke plek voor een retreat zit nog goed in mijn geheugen!
Ook in het mijne? Was een bijzondere midweek, ook voor mij!
Susan, wat goed om te lezen dat je groeit in de rouw om Quinten. Ik krijg de indruk dat jouw plek in Zeeland heel aards is. Zo bijzonder dat je dat deelt met je gasten, zoals je trouwens ook jouw gedachten deelt. Sterkte en succes deze zomer!
Ha Mascha, dank je wel! Inmiddels zijn we weer een half jaar verder. Quinten heeft een mooie urn gekregen waar we regelmatig een kaarsje bij branden. En ik ben dankbaar dat hij in mijn leven was…