Tag:rouw
Op weg naar nieuwe verhalen in mijn boek dat leven heet
Het plotselinge vertrek van mijn partner (twee jaar geleden), de verhuizing van mijn oudste (een half jaar later) naar de andere kant van het land en de jongste die het contact met mij verbrak, zorgde ervoor dat mijn leven tot stilstand kwam. Ik viel in een totale leegte. Mijn rollen als partner en moeder, die …
Read more
Een overleden ouder doodzwijgen is geen optie
Ik zie je. Je aarzeling om een volgende stap te zetten. Want is het wel de juiste tijd om dat te doen? Je kunt duizend dingen opnoemen die óók moeten. Die jij voorrang geeft, uit zorgzaamheid voor anderen. Jezelf wegcijferen is bijna je tweede natuur geworden. Je zet jezelf op de tweede plaats. ‘Let maar …
Read more
Een nieuwe manier om de as van je hond te verstrooien
Ze staat in een blik in de boekenkast. Met een foto van toen ze puppy was, oogjes nauwelijks open. Nog een stomp neusje en zijdezachte bruine haartjes. Het begin van haar leven, nog bij mama in het nest. Ze staat daar al drie jaar. Want wat doen we met de as van de eerste hond …
Read more
Met zijn vaderliefde in haar hart
‘Ik heb jong mijn vader verloren, heb ik dan ook iets aan jouw boek?’ Deze vraag kreeg ik van iemand die mijn Facebook-pagina al een tijdje volgt. Het kortste antwoord zou zijn dat het een boek is over moeders en dochters, toch is dat maar een halve waarheid. De impact van het verlies van een …
Read more
Werken met vloerankers is een weerspiegeling van jouw innerlijke wereld
Het is onze derde sessie. Het thema waar we mee gaan werken diende zich aan tijdens het tweede gesprek. “Ik moet altijd maar sterk zijn” zegt ze. “Dat is een mooie zin om mee te nemen in een opstelling” is mijn antwoord. Maar eerst is er iets anders nodig, want ze zit erg in haar …
Read more
De vroege dood van een ouder is een zielsverlies
Laatst las ik op social media een verhaal van een man die zijn vrouw verloor en achterbleef met twee jonge kinderen. De klap was groot. Wat hem enorm heeft geholpen was de bereidwilligheid van zijn werkgever om hem volledig de regie te geven over zijn eigen rouwproces. Hij kreeg geen enkele tijdsdruk opgelegd om weer …
Read more
Hoe de zonnebloem diepgang en troost gaf bij een afscheid
De uitvaartverzorgster belt mij of ik een familie wil begeleiden bij de uitvaart van hun moeder. Natuurlijk doe ik dat graag en ik maak ruimte in mijn agenda. Nog diezelfde avond heb ik met de drie zonen een gesprek in het rouwcentrum. Hier kunnen we voldoende afstand houden, gezien corona. Ze hebben een drukke regeldag …
Read more
Dochters zonder moeder hebben vaak een sterk ontwikkelde wilskracht
Elke ochtend staat ze me op te wachten bij de keukendeur, mijn kleine hondje Hera. Ze kan me zien aankomen en dan maakt ze letterlijk sprongetjes van vreugde. Niet eentje, maar twee of drie. Haar staartje kwispelt of haar leven ervan afhangt. En misschien was dat ook wel zo, toen ze nog in Roemenië op …
Read more
Waarom ik een afrondend gesprek na een uitvaart zo waardevol vind
Een maand nadat ik de afscheidsdienst van haar man inhoudelijk heb mogen begeleiden, bel ik met zijn weduwe. Het is fijn om nog even rustig na te praten. Dat merk ik ook aan haar. Ik probeer in te schatten óf en op wat voor manier er eventueel nog hulp nodig is. Het gesprek moet even …
Read more
Bestaat er een rouwetiquette voor jong ouderverlies?
Afgelopen week las ik een In Memoriam in de krant over een vrouw die op haar 48e was overleden. Behalve de beschrijving van haar kwaliteiten en de manier waarop deze tot uiting waren gekomen in haar werk stond er ook deze zin in het artikel : “zij laat een man en twee kinderen achter.” Mijn hart …
Read more
Wie doodgaat laat alleen verhalen achter
Ze kent het van zichzelf, haar gevoeligheid voor afscheid. En nu, in één week tijd, gebeurt het onverwachts twee keer. Een kennis overlijdt plotseling. Tijdens het condoleren van de familie kan ze het nog net droog houden. In de auto naar huis zet ze het op een brullen. Ze is vertrouwd met de dood en …
Read more
Even aan mijn moeder vragen
Het is een vrijdag in maart, ik rijd naar Tilburg en ben te vroeg voor mijn afspraak. Ik besluit nog even een ommetje te lopen. Mijn gedachten zijn bij het komende interview. Opeens lig ik languit op de grond – gestruikeld over een scheefliggende tegel. O ja, dat overkwam mij als kind ook altijd. ‘Brekebeen’ …
Read more
